Het draait niet om wat jij wil van de wereld.

Maar de vraag is: wat wil de wereld van jou?

We zijn onderdeel van een groot systeem, maar we zijn gaan geloven dat we erbuiten staan. Alsof de natuur iets is waar we afgescheiden van zijn, in plaats van iets waar we door worden gedragen. Dat idee geeft misschien controle, maar ontneemt verbinding. Het verklaart ook waarom we zo krampachtig omgaan met onze planeet en met elkaar. We zijn gaan denken dat we losstaan en zo verliezen we onze eigen natuur.

Mogelijk vind je dit een zweverig verhaal. Het is echter een optelsom van wetenschap en oude wijsheid.

Kijk naar de kwantumfysica: wanneer twee deeltjes ver van elkaar worden gebracht, bewegen ze toch samen. Als het ene omhoog gaat, gaat het andere omlaag. Er is communicatie, zonder draad, zonder tijd. Iets weet iets.

Of het beroemde dubbel-spleet experiment: elektronen die zich anders gedragen wanneer ze bekeken worden. Onze waarneming beïnvloedt de werkelijkheid. De wereld reageert op onze aandacht.

Wat zegt dat over ons?

Dat we verbonden zijn met een groter bewustzijn, een veld van weten en afstemming.

En dat het systeem beter functioneert wanneer wij luisteren naar waar het ons naartoe beweegt.

Hoe leer je herkennen wat de wereld van je wil?

Daar gaat mijn werk over. Van 2012-2016 begeleidde ik 450 uitkeringsgerechtigden die de afslag naar hun levensdoel volledig hadden gemist. Als voormalig sociotherapeut in de GGZ én loopbaanprofessional trok hun lot mij aan. Het kon toch niet zo zijn dat al die mensen hun toegevoegde waarde kwijt waren en zich lieten leven door de waan van de dag?  

Ik volgde mijn hart. Want ik wilde de ervaringen die ik had met mensen écht leiden naar hun levensdoel in praktijk brengen. De GGZ was daar niet altijd een podium voor. Ik was te vroeg met mijn zingevende behandelplannen. Het zou nog jaren duren voordat ‘spiritualiteit’ onderdeel zou zijn van een wereld waarin mensen leerden om hun gedachten te veranderen maar hun aanvoelend vermogen daarmee leerden te negeren.     

Het leven had voor mij blijkbaar een andere route bedacht.

Sinds dat inspiratieproject onderzoek ik hoe intuïtie werkt en vooral ‘het zinvol toeval’. Wat er gebeurt als we minder denken en meer waarnemen. Want juist wanneer we even loslaten, toegang tot iets groters ontstaat. Dat moment waarop een naam die je kwijt was ineens terugkomt. De oplossing die zichtbaar wordt wanneer je er niet meer naar zoekt.

Het universum dat opent, in plaats van het brein dat bestuurt.

Om meer vanuit die bron te werken ontwikkelde ik mijn Game Intuïst®️. En train ik binnen organisaties mensen die échte verbinding maken zodat er gesprekken ontstaan over het zinvolle doel. 

Want als we willen leren de toekomst aan te voelen, moeten we eerst onze plek zien in het grotere geheel. Zodat we korte termijn succes kunnen inruilen voor duurzame keuzes die bijdragen aan het hogere doel.

Zodat leiders én jonge mensen keuzes maken die kloppen met wie zij zijn. Want dán maken zij een verschil voor het geheel.